Noodhulp

In een nederzetting in Noord-Oeganda zitten 128.249 vluchtelingen uit Zuid-Soedan. Zij zijn gevlucht voor de verschrikkingen van de oorlog in hun land en proberen hun leven weer op te pakken.

10 jaar geleden brak de oorlog uit in Syrië. “Dit waait wel over, dachten we”, zegt de Syrische hulpverlener Father Meletius. Hij en twee Cordaid collega’s blikken terug op noodhulp in een decennium van verwoesting en onmenselijk lijden. “Ons werk is hoop brengen.”

Zuid-Soedan heeft te maken met een viervoudige dreiging: oorlog, hongersnood, overstromingen en het coronavirus. Cordaid steunt de bevolking in dit uiterst kwetsbare Afrikaanse land.

Cordaid werkt in Beiroet samen met partnerorganisatie Caritas Libanon. Direct na de ramp ware zij ter plekke om slachtoffers op te vangen, voedsel en water te geven en van de nodige medicatie te voorzien.

Er bestaan veel vragen over het werk van hulporganisaties. Omdat we ons in de meest kwetsbare landen ter wereld bezighouden met veel ingewikkelde thema’s, is het niet altijd makkelijk een pasklaar antwoord te geven. Toch gaan we het proberen.

In de eerste helft van 2017 heeft een alliantie van Nederlandse hulporganisaties (Dutch Relief Alliance), waaronder Cordaid, 77.000 ontheemde Afghanen geholpen aan huisvesting, voedsel, warmte en schoon drinkwater.

Hulp in natura, het lijkt de essentie van noodhulp. Wie honger heeft, geef je te eten. Wie geen huis meer heeft, een tent. Maar sinds een jaar of tien zijn de cash transfers in opkomst. Gewoon geld geven. Het is vaak goedkoper en effectiever, zo blijkt in de praktijk. Waarom?

De oorlog in Syrië duurt al sinds 2011. Voedsel is voor mensen in de verwoeste stad Aleppo schaars of onbetaalbaar geworden. In deze stad bereidt een gaarkeuken met steun van Cordaid 10.000 warme maaltijden per dag.