De klimaattop van de Verenigde Naties, de COP26 in Glasgow, is begonnen. Vertegenwoordigers uit de hele wereld bespreken daar de grootste uitdaging waar de mensheid ooit voor heeft gestaan.

Klimaatverandering gaat iedereen ter wereld aan. Wij hebben hierover 3 vragen gesteld aan 3 collega’s uit 3 verschillende continenten, Azië, Afrika en Europa. Ontmoet Eliza Sthapit uit Nepal, Isaac Bwiire uit Oeganda en Margot Loof uit Nederland.

Welke invloed heeft klimaatverandering op jouw land en leefomgeving?

Eliza Sthapit: “Nepal is geheel door land omgeven, hoog in de bergen. Dit maakt ons erg kwetsbaar voor klimaatverandering. We maken de laatste jaren veel overstromingen en aardverschuivingen mee. Dit komt door het smelten van sneeuw en ijs in de bergen en de hevige regenval tijdens de moesson. Klimaatverandering beïnvloedt de ontwikkeling van ons land. Waterkrachtcentrales wekken bijna alle elektriciteit in Nepal op en dit komt ernstig in gevaar door aardverschuivingen en overstromingen. Ook bruggen worden soms vernietigd, waardoor afgelegen gemeenschappen worden afgesneden. Die bruggen zijn de levensaders voor moeilijk bereikbare gebieden.”

Isaac Bwiire: “In Oeganda zijn we de laatste decennia de extremen gaan ervaren. We hebben verschillende perioden van langdurige droogte gezien. Hierdoor hadden veel mensen een watertekort. Aan de andere kant hebben we ook regio’s met rivieren die overstromen, wat de afgelopen 30 jaar niet eerder was voorgekomen! Vorig jaar werd een ziekenhuis weggespoeld in de buurt van de berg Rwenzori. Bij langdurige regenval lopen hebben we ook aardverschuivingen meegemaakt. Hierdoor moesten veel families op de vlucht slaan. Een deel van ons land werd ook nog getroffen door sprinkhanenplagen, die hele akkers hebben verwoest.”

Margot Loof: “Ook in Nederland hebben we te maken met klimaatverandering. We hebben twee zomers gehad met extreme droogte. En dit jaar viel er buitensporig veel regen in het grensgebied tussen Duitsland, België en Nederland. Rivieren overstroomden en dorpen werden verwoest. Nederland is een land dat onder de zeespiegel ligt en dat maakt ons kwetsbaar. Hoewel we het nu onder controle lijken te hebben, moeten we ons voorbereiden op een toekomst met een stijgende zeespiegel.”

Is de COP26 bekend in jouw land en hoe kijken mensen er tegenaan?

Eliza: “De regering van Nepal is behoorlijk actief in aanloop naar de Klimaattop. Nepal werkt hiervoor samen met de Least Developed Countries Climate Change Group en met andere regeringen in de Himalaya-regio. Miljoenen mensen die leven op hoogvlaktes in de Himalaya zijn extreem kwetsbaar voor de gevolgen van de smeltende gletsjers. De overheid kan natuurrampen niet voorkomen, maar werkt samen met de gemeenschappen om goed voorbereid te zijn in het geval een ramp zich voordoet. COP26 is vooral bekend bij overheid, ngo’s en bedrijven. De mensen met wie we in afgelegen gebieden werken, hebben er meestal nog nooit van gehoord, ook al is het juist hun stem die we het meeste zouden moeten horen.”

Isaac: “De Oegandese regering grijpt de COP26 aan om zich uit te spreken over haar klimaatambities. Op radio en tv is er veel aandacht voor. Het punt is echter dat 80% van de mensen in Oeganda op het platteland woont. Al deze informatie van de overheid komt echter niet aan bij deze mensen. Mensen weten er niets van; ze zien geen actie. Er wordt veel gepraat, maar er gebeurt niets. Het zou een goede stap zijn als klimaatfinanciering op lokaal niveau toegankelijk wordt. Zo kunnen we ideeën echt in de praktijk brengen en werken aan klimaatadaptatie.”

Margot: “Sinds 2016 werkt de Nederlandse overheid aan de uitvoering van het Parijs-akkoord. Er zijn klimaattafels georganiseerd tussen de overheid en de private sectoren om te bespreken hoe de CO2-uitstoot kan worden verminderd. Maar er gebeurt niet genoeg. Er was een rechtszaak van milieuorganisatie Urgenda tegen de Nederlandse overheid. Urgenda heeft deze zaak gewonnen en nu is de overheid eindelijk gedwongen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Over het algemeen merken we dat Nederlanders steeds actiever worden op dit onderwerp. Mensen gaan de straat op om te protesteren, ook veel jongeren.”

Hoe beïnvloedt klimaatverandering jouw leven?

Eliza: “Elke winter heeft Kathmandu elektriciteitsproblemen. We zijn gewend aan dagelijkse stroomstoringen. Maar 2015 was een heel zwaar jaar in onze geschiedenis. We hadden tot wel 16 uur per dag stroomstoringen! We hadden ook niet genoeg gas en aardolie door blokkades vanuit India. In dat jaar voelde ik echt hoe kwetsbaar we zijn als land: wanneer de waterkrachtcentrales niet genoeg opleveren, zijn we volledig afhankelijk van stroomimport. Ik ben dat jaar ook noodgedwongen gaan fietsen naar mijn werk, omdat ik simpelweg geen brandstof had voor mijn scooter. Elke dag tien kilometer op en neer. Ik was echt bang om in Kathmandu te fietsen omdat we geen fietspaden hebben. De fiets is hier het minst geprioriteerde vervoersmiddel op de weg. Ondanks dit alles bleef ik fietsen, ook na 2015. Het is een kleine stap die je als persoon kunt nemen in de strijd tegen klimaatverandering. Nu zien we in sommige delen van Kathmandu ook fietspaden verschijnen.”

Margot: “In Nederland zien we ook mensen dit soort kleine stappen zetten. Mensen eten minder vlees, reizen met de trein of fiets en kopen tweedehands kleding. Om de CO2-uitstoot te verminderen heb ik zonnepanelen geplaatst voor mijn eigen energievoorziening. Veel mensen proberen ook bewustzijn te creëren over het feit dat we nu moeten handelen. Een voorbeeld hiervan is de Klimaat Pelgrimage naar Glasgow, waar ik ook aan heb deelgenomen. En op zaterdag 6 november is er een grote klimaatmars.”

Isaac: “Ik kom uit een gebied in Oeganda vlakbij de bergen. Omdat ik door mijn werk voor Cordaid veel weet over rampen, heb ik de mensen in mijn regio wat trucjes geleerd om zich voor te bereiden. We hebben een lange paal gemaakt en deze in twee kleuren geverfd: groen en geel. Als het water het groene gedeelte bereikt, is alles in orde. Als het water helemaal geel wordt, moeten we naar een hogere plek gaan . Op een ochtend werden we wakker en het water reikte al ver boven het gele gedeelte: er was een overstroming. We moesten vluchten en landbouwgronden en huizen waren verwoest. Wetende dat een rivier zomaar van de ene op de andere dag kan overstromen, deed me beseffen dat we onze mechanismen om mensen op tijd te waarschuwen echt snel moeten verbeteren.”