Het westen van Afghanistan werd in de tweede week van oktober zwaar getroffen door drie opeenvolgende aardbevingen. Bijna 22.000 huizen zijn verwoest, er vielen meer dan 1.000 doden en bijna 2.000 mensen raakten gewond. Volgens de VN zijn in totaal 154.000 Afghanen getroffen door de ramp. Samen met een lokale partner steunt Cordaid de bevolking met de meest urgente behoeften.

De aardbeving was de zoveelste ramp die de bevolking kreeg te verduren. Ook de gevolgen van armoede en geweld houden Afghanistan al decennia lang in de greep. Bovendien komt de winter snel dichterbij en hebben veel gezinnen nog steeds geen dak boven hun hoofd.

Als onderdeel van een gezamenlijke actie van de organisaties in de Dutch Relief Alliance, een samenwerkingsverband gefinancierd door het Ministerie van Buitenlandse Zaken, gaan Cordaid en de Rural Rehabilitation Association for Afghanistan (RRAA) noodhulp verlenen in twee van de zwaarst getroffen districten in de provincie Herat.

In zes dorpen zullen de organisaties water- en sanitaire voorzieningen herstellen en hygiëneproducten en financiële steun verstrekken, terwijl andere partners in het gebied ook de nodige onderdak zullen bieden aan gezinnen die hun huis zijn kwijtgeraakt.

“Niemand had dit verwacht”

“Dit was een compleet nieuwe ervaring voor ons”, zegt Riaz Wali, hoofd programma’s van RRAA. “We bevinden ons niet in een gebied dat gewend is aan seismische activiteit. Zelfs de oudste mensen hier kunnen zich niet herinneren ooit een aardbeving te hebben meegemaakt. Niemand had dit verwacht en veel gebouwen konden de schokken niet weerstaan en stortten in. Ongeveer twaalf tot vijftien dorpen zijn volledig weggevaagd. Er is niets van over.”

Direct na een aardbeving is de chaos doorgaans compleet. De infrastructuur is verwoest en communicatie komt vaak moeizaam weer op gang. Hoe zit de getroffen bevolking er enkele weken na de ramp bij? “Nou”, verzucht Riaz, “door de aanhoudende schokken durven zelfs degenen die nog een huis hebben niet meer binnen te blijven. Mensen leven buiten, in tenten, in parken, soms in open gebieden. ‘s Nachts wordt het koud en hebben ze niets om zich mee te bedekken.”

“Deze situatie is zo moeilijk voor mensen”, vervolgt Riaz. “Als we met ze praten, huilen ze veel. En wij huilen met ze mee. We doen wat we kunnen. We geven ze informatie, we bieden een luisterend oor. Als je de verhalen hoort, raak je gewoon overmand door emoties. In Afghanistan wonen mensen dicht op elkaar. In één huis, of in één ruimte zelfs. Kun je je voorstellen dat een familie in één klap vijf mensen verliest? Gelukkig bieden de hulporganisaties steun. Ik heb gezien hoe blij het de slachtoffers maakt om te voelen dat ze kunnen rekenen op de sympathie van mensen in andere delen van de wereld. Het geeft hen de nodige kracht om dit allemaal aan te kunnen.”

Noodhulp voor aardbevingsslachtoffers Afghanistan

De komende zes maanden zullen Cordaid en RRAA minstens acht cruciale watersystemen repareren om de toegang tot veilig drinkwater voor naar schatting 13.440 mensen te garanderen. Ze zullen ook 100 latrines bouwen, activiteiten organiseren om de hygiëne te bevorderen, kits met essentiële hygiëneproducten uitdelen aan 100 gezinnen en financiële steun verlenen aan 1.500 huishoudens.

“Voor de lange termijn hebben we meer activiteiten gepland”, zegt Riaz. “We moeten meer waterfaciliteiten repareren en we moeten boeren van gereedschappen voorzien zodat ze hun werk en levensonderhoud weer kunnen hervatten. We moeten mensen ook financieel blijven ondersteunen, omdat ze gedurende de tijd dat ze hun huizen herbouwen, niet kunnen werken voor een inkomen. We zijn van plan verlichtingssystemen op zonne-energie aan te leggen, omdat mensen na zonsondergang in het donker zitten. Ten slotte willen we ook psychosociale ondersteuning gaan doen. We moeten mensen helpen omgaan met het trauma van de ramp.”

Een sterk beroep

Hoewel hij tevreden is met het hulpprogramma dat de samenwerking de komende zes maanden uitvoert, wil Riaz nog een sterk beroep doen op de internationale gemeenschap om de aandacht voor Afghanistan niet te verliezen. “We maken hier verschillende rampen tegelijkertijd mee en mensen hebben het erg zwaar. Ze hebben onze steun nodig, maar onze middelen zijn beperkt. Wij zijn afhankelijk van het geld dat wij ontvangen. Ik kan alleen maar vragen: vergeet Afghanistan niet in deze moeilijke tijd.”