Leven aan het front in Oekraïne: Hennadii en Valentyna

Hennadii (78 jaar): “Ik herinner me de invasie goed. Het was voor mij een grote schok: ik ben opgegroeid met het idee dat Oekraïners en Russen broeders zijn. Het voelde daarom als verraad. Zoiets als wanneer vrienden je in moeilijke tijden in de steek laten. Ik had nooit gedacht dat mijn voormalige broeders zich tegen mij zouden keren. 

Mijn vrouw Valentyna en ik ontmoetten elkaar in Rusland. Daarna verhuisden we naar Oekraïne en zijn al meer dan 46 jaar onafscheidelijk. We hebben 2 zoons en 3 kleinkinderen van 11, 16 en 22 jaar. Onze zoon is militair. Hij verdedigt ons land, ondanks de zware omstandigheden. En ik begrijp zelf ook goed wat het betekent om te overleven tijdens moeilijke periodes.

Zo bleef ik tijdens de beschietingen samen met Valentyna thuis. Een raket ontplofte in de buurt van ons huis, terwijl Valentyna in de tuin was. Dit heeft haar getraumatiseerd en ze viel enorm af. Uiteindelijk woog ze nog maar 45 kilo. Maar we weigerden naar het ziekenhuis te gaan. We dachten: we hebben ons leven geleefd en zijn niet langer nodig.”