Leven aan het front in Oekraïne: Mykhailo en zijn kinderen

Mykhailo (34 jaar): “Op 24 juni 2022, rond 11:30 uur, stond ik in de tuin van mijn buurman te praten. Opeens hoorde ik een fluitend geluid. En waarschuwde mijn buurman voor het gevaar. Hij was net op tijd binnen, maar ik haalde het niet. Mijn hoofd zat vol granaatscherven en delen van mijn schedel waren gebroken. Ook waren mijn oor, schouderblad en milt ernstig beschadigd, en ik had een klaplong. 

Herstellen is zwaar. Ik ben nog steeds vaak duizelig en moet regelmatig naar het ziekenhuis voor behandelingen. Ook besef ik me goed dat we dicht bij de frontlinie wonen. Maar het is allemaal in Gods handen. Dit is mijn thuis. Ik ben hier geboren en werd hier na mijn verwondingen opnieuw geboren. Mijn huis, familie, kinderen en alles wat mij dierbaar is, is hier. Wie heeft mij ergens anders nodig? 

Mijn grootste wens is vrede en een betere toekomst voor mijn kinderen. Ik heb een zoon van 12 en dochter van 6 jaar. Nadat ik gewond raakte, werden ze tijdelijk geëvacueerd naar Duitsland. Nu volgen ze hier online onderwijs, en breng ik ze af en toe naar school voor fysieke lessen. Graag help ik ze zelfstandig worden.”