Direct naar de inhoud

Mado uit Congo kan naar school

Mado uit de Democratische Republiek Congo wilde dolgraag naar school. Helaas zat dat er lange tijd niet in.

In plaats van naar school ging ze elke dag met haar vader en moeder naar de steengroeve om daar van 6 uur ’s morgens tot 7 uur ’s avonds te werken. Loodzwaar. Als ze thuis kwam hielp ze nog een handje in het huishouden: water halen, afwassen en op haar kleine broertje passen. Dankzij Cordaid kon Mado eindelijk naar school.

Met het uitbreken van het coronavirus ging ook de Democratische Republiek Congo in lockdown en konden kinderen niet meer naar school. Waar de kinderen hier in Nederland weer naar school gaan, is de situatie in de Democratische Republiek Congo nog niet veranderd en zijn de scholen gesloten. Kinderen zoals Mado gaan niet naar school en vallen terug in oude leefpatronen.

Een slechte zaak, want geen onderwijs betekent minder kans op betaald werk en een goed toekomstperspectief. Cordaid helpt door het doorvoeren van verschillende coronamaatregelen, het onderwijssysteem blijvend te verbeteren en kinderen een kans te geven op een goede toekomst.

Steun de projecten van Cordaid

Wij komen op voor mensen in nood. Mensen in diepe armoede, getroffen door onrecht, oorlog, ziekte of natuurrampen. Cordaid biedt noodhulp en zorgt met slimme, blijvende oplossingen voor toekomstperspectief.

Lees meer over ons werk

Spring over slider met 3 berichten
  • : Luca’s verhaal: Overleven zonder thuis, strijden voor hoop

    Luca, een 23-jarige student mediavormgeving aan het Mediacollege Amsterdam, heeft een verhaal dat indringender is dan de meeste andere. Hij heeft geen vaste plek, zwerft al jaren van bank naar bank, en moet zich door het leven slaan zonder de stabiliteit van een thuis. Zijn verhaal schetst niet alleen het rauwe bestaan van een jongere die dakloos is, maar ook de emotionele tol van jaren in een onzekere situatie.

  • : Reza’s verhaal: Dakloosheid ervaren in Den Haag

    In de Haagse straten heeft Reza zich in de afgelopen jaren moeten aanpassen aan een werkelijkheid die ver van het zicht van de meeste Nederlanders blijft. Drie jaar lang heeft hij overleefd zonder vaste woonplek, met tijdelijke oplossingen die eerder symbolisch dan structureel waren.

  • : Lala over dakloosheid en een ongrijpbare toekomst

    Lala, nu 51 jaar, leeft sinds 2013 zonder eigen onderdak. Voor hem is het leven op straat een strijd om waardigheid en veiligheid. De jaren waarin hij zich thuis voelde, lijken voor altijd achter hem te liggen. Met zijn gezondheidsproblemen en de uitdagingen van een leven zonder vast adres, wordt elke dag een overlevingsstrijd.

Al 210.000 mensen ontvangen onze maandelijkse nieuwsbrief

Blijf ook op de hoogte van onze projecten en geniet van inspirerende verhalen van de mensen met wie we werken.