Verhalen

Ik ben Maatje geworden toen mijn geloof een belangrijker rol in mijn leven ging spelen, vertelt Mases Marteros uit Almelo. Ik had een paar goede gesprekken en hoorde verschillende verhalen. Dat was mij voor de aanleiding om de Bijbel echt te gaan lezen.

Najwa is een vrouw uit Sinjar, Irak. Ze woont nu in Ba’ashiqa, een stad waarin moslim-, Jezidi- en christelijke gemeenschappen vreedzaam naast elkaar leven. In 2014 vluchtte zij samen met haar familie voor de IS.

“Mijn vader is omgekomen tijdens een aanval op ons dorp in Morobo County. Mijn moeder trouwde met een andere man. Daarna liet ze ons in de steek. We hadden geen andere familie meer of genoeg geld om te kunnen overleven in Zuid-Soedan”, vertelt Scovia.

Josephine Habba, moeder, humanitaire hulpverlener en hervormer, oprichter van Jirih Doo, een partnerorganisatie van de Nigeria Joint Response.

De ouders van Esther konden niet meer voor haar en haar broertje zorgen, maar gelukkig kon ze bij haar opa en oma terecht. Het is geen gemakkelijk leven: opa en oma zijn erg arm en werken elke dag van vroeg tot laat op het land.

Mado uit de Democratische Republiek Congo wilde dolgraag naar school. Helaas zat dat er lange tijd niet in. Dankzij Cordaid kon Mado eindelijk naar school.

Als IS op 3 augustus 2014 haar woonplaats Sinjar binnenvalt, vlucht Baran met haar familie de stad uit. Net als zovelen vluchtte zij met haar gezin te voet de bergen in.

“In mei 2014 kidnapte IS mijn broertje Hoessein in de stad Mosul, in Noord-Irak. Hij was op weg van school naar huis. We betaalden het losgeld – mijn ouders verkochten hun bezittingen.”

Ontmoet Sonita, een Jezidi vrouw die als sociaal werker mensen uit haar gemeenschap helpt met traumaverwerking. Ze weet als geen ander wat de overlevenden van de IS-terreur hebben meegemaakt.